Waarom Tom Dumoulin als eerste Nederlander de Giro gaat winnen

Na Jan Janssen en Joop Zoetemelk lijkt de eindoverwinning van de Giro voor het grijpen voor Dumoulin. Maar om in de woorden van Mart Smeets te blijven: ‘Milaan is nog ver’. Of toch niet?

Het is de veertiende etappe in de honderdste Ronde van Italië als Tom Dumoulin zichzelf definitief bombardeert tot dé favoriet om deze grote wielerronde te gaan winnen. In vijftien minuten tijd rijdt hij magistraal naar de etappewinst en laat hij zien dat hij in de tijdrit, maar ook bergop niet te verslaan is. Of juichen we nu te vroeg?

Ex-wielrenners Michael Zijlaard (links) en Johnny Hoogerland (rechts) over het succes en de kansen van Tom Dumoulin (ANP)

Michael Zijlaard: “Tom is in supervorm. Als je hem gisteren zag na aankomst; hij had het minst geleden van allemaal. Dat hij Quintana niet alleen terughaalt, maar ook zo declasseert en gewoon wegrijdt bij hem, echt grote klasse.” Ook Johnny Hoogerland is onder de indruk: “Die klim van gisteren ken ik, die is echt lastig. Ook al was die korte klim hem op het lijf geschreven, hij is echt super in orde. Hij heeft laten zien dat hij met afstand de te kloppen man is.”

Een mooi rijtje winnaars: Jan, Joop en Tom

We moeten een tijd terug in de tijd voor wielersucces van dit formaat. 37 jaar om precies te zijn. Toen hees Joop Zoetemelk zich als laatste grote ronderenner in het geel als winnaar van de Tour de France. Eerlijk is eerlijk, we waren er een paar keer dichtbij - denk aan Steven Kruijswijk in 2016 - maar we trokken steevast aan het kortste eind. “Het wordt wel ’s tijd, hè”, lacht Johnny Hoogerland. “We zitten al een paar jaar in een heel mooie lichting en dit succes zou zo mooi zijn voor het Nederlandse wielrennen.” Volgens Zijlaard is Dumoulin de perfecte ambassadeur voor het wielrennen: “Hij is nuchter, laat zich niet gek maken en weet precies wat hij wil. Ik vind het een mooi rijtje: Jan, Joop en Tom.”

V.l.n.r.: Jan Janssen (1968), Joop Zoetemelk (1980) en Tom Dumoulin (2017) (ANP)

De vraag blijft natuurlijk of de buit al binnen is. In het wielrennen zit een ongeluk in een klein hoekje. En zorgt een slechte dag ervoor dat al je dromen in één keer uiteen spatten. “De laatste week wordt echt lastig”, denkt Hoogerland. “Quintana weegt 55 kilo en als het echt lang bergop gaat, kan hij tijd gaan pakken op Dumoulin. Maar ook hij weet dat de laatste etappe een tijdrit is waar Dumoulin weer twee minuten sneller zal zijn. Dat betekent dat Quintana minstens 4,30 moet pakken op Tom. Dat zie ik hem niet doen. Al blijft het balen dat Tom die laatste week ‘veel in z’n eentje’ zal zitten na de uitval van z’n ploegmaat Wilco Kelderman.”“Dat is zeker waar”, geeft ook Zijlaard toe, “maar het moraal van de Sunweb-ploeg is zo groot nu. Die jongens kunnen allemaal net wat dieper gaan nu ze echt kans maken op de eindoverwinning. Geloof me; we staan er nu nog beter voor dan met het roze van Kruijswijk op de een-na-laatste dag vorig jaar.”

Steven Kruijswijk na zijn zware val in de 19de etappe van de Giro in 2016 (NOS)

Laatste loodzware week

Er komen nog een paar loodzware ritten aan de komende week. De week waarin de Dolomieten beklommen moeten worden. En waar iedereen binnen en buiten het peloton naar de man uit Maastricht zal kijken. “Maar hoe dichter Milaan nadert, hoe meer belangen er op het spel staan”, zegt Zijlaard. “Ploegen gaan ook hun mannen verdedigen die in de top 10 staan. Of die misschien nog podium kunnen rijden. Daar kan Dumoulin van profiteren.”

Hoogerland: “Als de concurrentie ziet dat Dumoulin onverslaanbaar is, gaan ze zich richten op plek 2 en 3 en hoeft Tom alleen maar te volgen. Quintana is de enige die wellicht nog een bedreiging kan vormen voor Tom. Maar zoveel dagen klimmen gaat in je benen zitten. Als ik naar het parcours kijk van deze Giro, dan is die zwaarder dan die van de Tour de France.”

Wielrenner Nairo Quintana (ANP)

Michael Zijlaard weet het zeker: “Tom is in supervorm. Hij is scherp en volledig gefocust. Hij gaat gewoon winnen. Het wordt één groot feest in Nederland volgende week. We krijgen huldigingen in Amsterdam, maar zeker ook in Maastricht.”