'Het was een soort omgekeerde kraamvisite'

Oud-CDA-Kamerlid Frans Jozef van der Heijden en zijn vrouw Gonnie deden afgelopen week hetzelfde. Het zorgde voor een felle discussie, onder meer door hun rouwadvertentie waarin ze de politiek oproepen om meer ruimte te geven voor euthanasie.

Volgens Willem van Oostvoorn komt de oproep van Van der Heijden recht uit het hart. "Het is in Nederland een beetje raar dat je legaal jezelf mag doden, maar niet een ander mag helpen. Dat klopt niet, daar moeten ze in de Tweede Kamer wat aan gaan doen."

Willem van Oostvoorn vertelde samen met zijn zus Marian Groen in Met het Oog op Morgen over het zelfgekozen einde van hun ouders:

'We willen eruit met z'n tweeën'

Van Oostvoorns vader was al vijf jaar chronisch pijnpatiënt en zijn moeder had terminale kanker. "Vanaf het moment dat het bekend werd, zijn we aan tafel gaan zitten en hebben onze ouders hun wens kenbaar gemaakt: 'We willen eruit met z'n tweeën'." Bij de familie is het altijd al een onderwerp van gesprek geweest en ze stonden ook altijd positief tegenover euthanasie. "Toen het slechter ging, zijn we met z'n vieren bij elkaar gekomen en hebben we het gesprek gevoerd."

Daarna moest ook alles daadwerkelijk geregeld worden, wat zorgde voor veel verandering in de familie. "Het betrof niet alleen ons vieren, maar ook de rest van onze families. Mijn ouders wilde het graag, maar wel met instemming van iedereen. Ik ben toen naar huis gegaan", vertelt Van Oostvoorn. "Mijn kinderen wisten ook wat er speelde en moesten er ook wat over vinden. De reactie van mijn zoon van 17 was mooi. Hij belde opa gelijk op en zei: 'Opa het is goed hoor'."

Na de beslissing zagen Van Oostvoorn en zijn zus hun vader helemaal opfleuren en met de dag vrolijker worden. "Op het laatst kon hij zelfs weer lopen zonder wandelstok." Maar die opleving zorgde er niet voor dat hij ging twijfelen. Hij was vastberaden.

Een verdrietige, maar prachtige dag

De dag zelf was volgens Marion Groen een verdrietige maar ook hele prachtige dag. "Voorafgaand aan die dag heeft mijn vader iedereen opgebeld om het nieuws te vertellen. Er vond bij ons een soort omgekeerde kraamvisite plaats. Iedereen kwam gedag zeggen. Het was eigenlijk best gezellig en vrolijk. Mijn vader zat alle meubels al te verdelen, hij vond het jammer als niemand bijvoorbeeld de salontafel wilde."

"Dan komt het moment dat de dokter arriveert. Mijn ouders stonden op en namen afscheid van de kinderen en kleinkinderen. Iedereen huilde. Wij hebben ze daarna op de maat van de muziek dansend mee de slaapkamer ingenomen. Ik heb mijn vader in mijn armen genomen en mijn broer mijn moeder. Mijn moeder mocht eerst van m'n vader, want mijn vader was natuurlijk veel sterker en mijn moeder veel zieker. Mijn vader vroeg zelfs of hij de dokter een kus mocht geven, terwijl hij helemaal niet zo kusserig is. Daarna zijn ze letterlijk hand in hand ingeslapen."

De tekst op de rouwkaart was: "Annie en Willem zijn vertrokken, hand in hand, in volle overtuiging."

Lees ook:

• 'Politici weten niet waar ze het over hebben, zij zijn geen 95. Ik bepaal zelf mijn einde"
• Minister Schippers verwerpt kritiek op voltooid leven plan