'Ik vind het leven een heel wonderbaarlijke samenloop van omstandigheden'
- Nieuws
- 'Ik vind het leven een heel wonderbaarlijke samenloop van omstandigheden'
"Het kostte me helemaal geen moeite", vertelt archeoloog, dichter en schrijver Laura van der Haar in Kunststof over haar coronaroman Een week of vier. Over de onmogelijke keuze van een alleenstaande jonge moeder in tijden van een dodelijke pandemie.
Een week of vier
In een paar weken tijd schreef Laura de roman, geïnspireerd door de coronacrisis. "Ik kan me nog precies het moment herinneren waarop ik het boek ging schrijven. Het was toen Mark Rutte zijn eerste speech hield en zei dat we binnen moesten blijven. De ochtend daarna ben ik uit frustratie gewoon maar een verhaaltje gaan schrijven over een vrouw met een baby en een virus."
"Dat verhaal ontwikkelde zich steeds verder, ik bleef maar doorschrijven. Toen werd het een kort verhaal, weer een hoofdstuk erbij, en nog eentje en uiteindelijk kwam er een soort stroom op gang. Toen dacht ik dit is niet meer een verhaaltje, dit wordt iets anders."
'Het was zo'n noodzaak'
Als een dodelijk virus steeds grotere delen van de wereld platlegt, komt een alleenstaande moeder in een vreemde stad voor een onmogelijke keuze te staan in de roman: haar baby bij onbekenden achterlaten en zelf naar het ziekenhuis om haar besmetting het hoofd te bieden, of vluchten met haar baby.
"Ik heb zo kort aan het boek besteed. Normaal gesproken ploeter je jarenlang aan een boek en dan is het er eindelijk. Dit was was er ineens, ploef, klaar. Het was helemaal niet gepland." Die snelheid waarmee het boek tot stand kwam maakt het een actuele roman over intense moederliefde tegen de achtergrond van een onrustig Europa.
Piekeren
"Ik ben altijd heel piekerig geweest. En de grap is, nu ik moeder ben eigenlijk veel minder, behalve over mijn dochter. Door haar geboorte is alles, heel cliché eigenlijk, in een heel ander perspectief komen te staan. Ik piekerde over alles. Mijn hoofd is gewoon redelijk autonoom, los van mezelf soms. Dan moet ik mezelf echt tot halt roepen."
Piekeren is niet per se een goudmijn voor een schrijver. Laura: "Piekeren verspil ik veel te veel tijd mee. Dat is op geen enkele manier goed. Maar een hoofd dat op hol slaat, een fantasie die op hol slaat is wel weer nuttig."
Maar ik zie het leven ook heel rooskleurig
"Maar ik zie het leven ook heel rooskleurig", zegt de schrijver. Een piekeraar die het leven rooskleurig ziet. "Het lijkt een gekke combinatie, maar het klopt wel. Ik zie heel veel. Ik vind het leven een heel wonderbaarlijke samenloop van omstandigheden. Ik kan overal wel een verwonderd of verheugd van raken. Bijna letterlijk overal waar ik kijk. Ik geniet er heel veel van."
Gerelateerd
