Waarom we zo geïnteresseerd zijn in Wesley en Yolanthe

Journalist Frénk van der Linden vond het nieuws 'te klein bier' voor het NOS-journaal, maar nieuws is het volgens hem zeker. Helemaal in het entertainmentgenre. Hij was wel verbaasd dat de NOS het nieuws labelde als 'groot sportnieuws'. ''Het lijkt mij dat het gaat om een amoureuze ontsporing in plaats van sportnieuws."

Toch snapt Van der Linden wel dat het bericht opdook in het journaal. ''Het journaal is een massamedium en ik denk dat ze, omwille van de kijkcijfers, een graantje mee willen pikken."

Sleutelgatjournalistiek

In een drukke wereld met veel narigheid hebben we een ventiel nodig, denkt Van der Linden. Amusementsnieuws zoals de scheiding van Wesley en Yolanthe, is zo'n ventiel. We vinden het nou eenmaal leuk om naar andere mensen te kijken. "Het is een soort veredeld voyeurisme, sleutelgatjournalistiek."

Mediaondernemer Jan-Kees Emmer denkt dat mensen zich identificeren met bekende personen van televisie. Als voormalig hoofdredacteur van De Telegraaf-online verbaasde hij zich er vaak over dat 'belangrijke historisch nieuws' zoals bijvoorbeeld de val van Khadaffi, minder goed 'scoort' dan entertainment nieuws.

We amuseren onszelf dood

We lachen vaak om de Amerikanen, zegt Van der Linden, maar langzamerhand verschuift ons medialandschap richting Amerikaans model. Hij refereert aan het in de jaren tachtig verschenen boek van Neil Postman met de titel: Amusing Ourselves to Death.

Daarin beschrijft Postman de invloed van televisie op de bevolking. Hij concludeert dat de betrokkenheid van mensen bij politieke en nieuwsgebeurtenissen afneemt, omdat amusement belangrijker wordt gevonden dan de waarheid. Hiermee komt er volgens Postman een einde aan de beschaving. ''Op een dag zal Neil Postman gelijk krijgen en zullen we ons echt dood amuseren,'' denkt Van der Linden.