Lize Spit: 'Uiteindelijk is mijn schrijverschap een verlangen om gezien te worden'
- Nieuws
- Lize Spit: 'Uiteindelijk is mijn schrijverschap een verlangen om gezien te worden'
Na het grote succes van haar debuut Het Smelt, is er nu Ik ben er niet, de langverwachte tweede roman van schrijver Lize Spit. "Dit boek is vijf jaar mijn houvast geweest. Heel raar om dat nu los te laten", vertelt ze in Kunststof.
Haar debuut was een bestseller met wel 200.000 verkochte boeken. "Ik ben dolblij dat dit succes in mijn schoot is gevallen. Het is een combinatie geweest van de goede timing; er was ruimte voor een nieuw gezicht, jong en vrouwelijk. En ik heb natuurlijk een goed boek geschreven."
Ik ben er niet
Na vijf jaar hard werken is er dan eindelijk de tweede roman. Het is het verhaal van een jong koppel waarvan de man langzaam maar zeker wegglijdt in een manische depressie. "Het is een verslag van iemand die ziek wordt", begint Lize, "en zijn omgeving ontglipt.
Ik heb zelf in een relatie gezeten met iemand die aan deze ziekte leed. En ik ken nog wel meer mensen in mijn omgeving. Ik heb eigenlijk op heel veel manieren kleine raampjes gekregen op deze ziekte. Ik heb de ziekte ervaren als iets vijandigs. Maar door mee te lopen met psychiaters heb ik veel meer mededogen en inzicht gekregen. Zij oordelen niet over deze ziekte en dat heeft mij ook zachter en milder gemaakt."
Onderscheid roman en werkelijkheid
Naast dit verslag van een ziekte is het boek ook verslavend spannend en met veel vaart geschreven. Net als in Het Smelt. Ook daar putte Lize uit haar eigen verleden: "Mensen wilden soms bij Het Smelt geen onderscheid maken tussen de roman en de werkelijkheid. Daarom was ik bij dit boek veel voorzichtiger. In de kern is dit niet mijn eigen situatie. Het is een roman en ik wil me daar niet steeds voor verantwoorden."
Wel heeft ze zich schuldig gevoeld om haar naasten als inspiratiebron te gebruiken. Dat schuldgevoel heeft ze heel slim in haar boek verwerkt: "Mijn personage Leo schrijft columns in een damesblad over haar partner en zijn ziekte. Ik moest dat schuldgevoel dat ik op dagdagelijkse basis ervaarde op die manier verwerken. Je maakt karakters van je bronnen, maar het blijft een worsteling omdat je uit je eigen leven put. Maar als schrijver moet ik eerlijk zijn."
'Ik wilde als kind graag begrepen worden door anderen'
In Kunststof vertelt Lize ook over haar schrijverschap, hoe dat zaadje geplant is in haar jeugd en nu tot volle wasdom is gekomen: "Ik wilde als kind graag begrepen worden door anderen. Praten over wat ik voelde. Minder alleen zijn. Uiteindelijk is mijn schrijverschap een verlangen om gezien te worden. Dat is gaan groeien, naar het licht toe. Dit boek is vijf jaar mijn houvast geweest. Heel raar om dat nu los te laten."
Gerelateerd
