Draagmoederschap in Nederland: 'Het is een slangenkuil'

Geen baarmoeder

Zoontjens vriendin vertelde bij hun tweede date al dat ze geen baarmoeder meer had. ''Toen schrok ik enorm, maar ik zie meer kansen dan dat ik beren op de weg zie'', zei Zoontjens vanochtend. Tijdens die date kwam ook ter sprake dat ze allebei wel degelijk kinderen wilden. ''Dit kunnen we wel met z’n tweeën, dacht ik toen'', zei de muzikant. En zo begon het.

Ze kwamen gelijk in actie en benaderden een Vlaamse draagmoeder. Dit bleek echter een probleem te zijn. Door de Belgische wetgeving kan een Belgische vrouw haar kind niet afstaan, en konden Zoontjens en zijn vriendin niet in Nederland óf België geholpen worden. Het stel week daarom uit naar Cyprus, waar de wetgeving wat soepeler bleek te zijn. Het was voor hun de enige kans om een biologisch eigen kindje te krijgen.

Bekijk het gesprek hier terug:

'Het is een slangenkuil'

In Nederland is er slechts één centrum dat zich bezighoudt met draagmoederschap: het VU medisch centrum in Amsterdam. Roel Schats is er gynaecoloog en hoofd voortplantingsgeneeskunde en legde in De Ochtend uit: ''Bijna elk land heeft zijn eigen adoptiewetgeving. Het is een mijnenveld, een slangenkuil. Daar wil je gewoon niet in terecht komen. Alle betrokkenen, zowel wensouders als draagouders, moeten in Nederland woonachtig zijn en de Nederlandse nationaliteit hebben. Het is een groot probleem om draagmoeders te vinden.'' Zelf pleit hij voor een draagmoederbank.

Omdat Zoontjens en zijn vriendin naar het buitenland moeten, wordt er niets van de behandelingen vergoed. Dat is een van de redenen dat de muzikant ervoor kiest met zijn verhaal in de openbaring te treden. ''Ik moet wel, want dat geld kunnen we zelf bijna onmogelijk bij elkaar krijgen.'' Zoontjens heeft daarom een crowdfunding-pagina opgezet. Alle donateurs krijgen een liedje dat hij speciaal voor ze heeft geschreven. ''Dan heb ik toch het gevoel dat ik een beetje iets terug doe'', zegt hij. Het nummer heet, heel toepasselijk, Waiting.