Opinie & Commentaar

Margalith Kleijwegt: Gratis probieren

foto: ANPfoto: ANP
  1. Nieuwschevron right
  2. Margalith Kleijwegt: Gratis probieren

Noordwijkerhout is een prachtige plek, las ik in de NRC. Daar heb je nog mooie en vooral rustige stranden, schreef de krant. Ik kan het beamen want ik heb er al twintig jaar een huisje, meer een hutje eigenlijk, waar je alleen 's zomers kunt zitten.

De eerste jaren dat we door de duinen naar het strand liepen, merkte ik dat er in het bos ernaast wild werd gekampeerd. Er stonden stiekem kleine tentjes. De bewoners waren eenzame Polen die huis en haard hadden verlaten om bollen te pellen. Zwaar werk waar geen Nederlanders meer voor te vinden waren.


Je zag hun afkomst aan hun kleren, minder mooi, aan hun loopje, hoekig en iets naar voren gebogen, en aan hun niet al te zelfverzekerde oogopslag onder rechtgeknipt haar. Als het pelseizoen was afgelopen, gingen ze meestal weer terug naar Polen.

Een aantal zomers later merkte ik dat de mannen hun vriendinnen hadden meegenomen, niemand zat meer verscholen in het bos. Weer later liepen ze op datzelfde pad naar het strand achter de kinderwagen. Een spiksplinternieuwe. Het werd steeds moeilijker om te onderscheiden wie Pools was, de kleren werden modieuzer, de dragers zelfbewuster, ze spraken Nederlands.

De tenten werden ingeruild voor vakantiehuisjes, ook bij ons op het terrein. Ze stonden bekend als harde werkers, mateloze drinkers en roekeloze automobilisten. Bij ons op de hoek liep dat een keer mis toen een Pool uit de bocht vloog en zo de huiskamer inreed van een hoogbejaard echtpaar dat nietsvermoedend televisie zat te kijken. Geen van beiden overleefden deze klap, de dader ging op de vlucht en werd een paar dagen later toch nog aangehouden. Hij kreeg maar twaalf maanden gevangenisstraf waarvan vier voorwaardelijk. Sindsdien staan er in die tuin en op de weg bij elkaar twaalf metalen kolossen die auto's moeten tegenhouden als ze de bocht uitvliegen. 's Avonds geeft die verdedigingslinie rood licht.

Dat soort incidenten werken niet mee. Zo had een van mijn buren zijn huisje zo goed als verkocht toen hij een telefoontje van de koper kreeg met de mededeling dat hij zich had bedacht. Niet vanwege de prijs of de staat van het huis, nee, zei de man: 'Er zijn daar teveel Polen.'

En dat terwijl deze gezinnen naar mijn idee juist in de massa zijn opgegaan. Ze hebben kinderen, honden, ze fietsen, zijn lid van de voetbalvereniging, alles wat onze minister van integratie juist wil.

De gemeente Noordwijkerhout deed ook haar best en organiseerde een tijd lang koffieochtenden voor zwangere Poolse vrouwen waar ze met al hun vragen terecht konden. De eerste bijeenkomst was een groot succes stond op Facebook, 'gezellig met elkaar gekletst.' Inmiddels is de supermarkt 'Biedronki' geopend, alle dagen van de week, met Poolse lekkernijen en bier en likeur. 'Als Nederlander bent u welkom bij Biedronki', laat het bedrijfje op internet weten.

De Nederlander voor je winnen is de volgende en laatste stap in het integratieproces.

Dat dat nog niet altijd van een leien dakje gaat, merkte ik afgelopen weekend, toen het Poolse restaurant open dag hield. Voor iedereen die langs liep hadden ze wat lekkers. Op het terras lagen berenvellen over de rustiek houten banken, het leek een beetje een scene uit de film Borat. 'Vandaag bbq!' stond er uitnodigend. Op de tafel een bord met geroosterde spare-ribs. 'Gratis probieren' was eronder geschreven. Niemand die het durfde.

Ster advertentie
Ster advertentie