Opinie & Commentaar

Column: De politiek is vooral wachten op wat komt

foto: ANPfoto: ANP
  1. Nieuwschevron right
  2. Column: De politiek is vooral wachten op wat komt

Het ligt voor de hand drieënhalve maand na de verkiezingen en aan het begin van het politieke reces de balans op te maken. Maar helaas, er valt helemaal niks te balansen. Aan de ene kant van de streep is het wachten en aan de andere kant van de streep is het wachten op wat komt.

Ik beperk mij daarom tot wat mij van de afgelopen maanden het meest is bijgebleven.

Zo zie ik een ingezakte GroenLinks-fractie. Even waren er enkele GroenLinksers die droomden elke dag te worden opgehaald door de dienstwagen. Maar zo dichtbij de macht leek, zo ver af zit GroenLinks er weer vandaan. GroenLinks-Kamerleden schieten nog steeds in een kramp als je over die formatiezeperd begint. De verdeeldheid over wel of niet meedoen is binnenskamers gebleven, maar is er wel.

GroenLinks wist dat het CDA van Buma moeite zou hebben om met GroenLinks in een coalitie te stappen. Maar had dan zo onderhandeld dat Buma uiteindelijk voor het blok kwam te staan. Mark Rutte durfde het wel aan met Jesse Klaver, en Alexander Pechtold zag Klaver sowieso als een partner. Als ik het goed begrijp is Pechtold nog steeds verbaasd over het gehannes van GroenLinks toen aan de formatietafel. GroenLinks leek op enig moment vooral meer met zichzelf in onderhandeling dan met de formatiepartners.

En dan D66. Pechtold heeft, als de formatie met de ChristenUnie slaagt, straks een hoop uit te leggen aan zijn electoraat.

Zelf ben ik er inderdaad voor het leven zoveel als mogelijk in eigen hand te houden. Dat is bij leven al een hele klus, laat staan als het over de dood gaat. Een delicate kwestie waar D66 een wel erg groot nummer van heeft gemaakt, en zie dat maar eens als politiek leider te keren.

Diederik Samsom riep ooit dat, als je op de PvdA stemt, niet de VVD zou krijgen. We weten hoe het afliep. Met Samsom kreeg je de VVD er juist bij.

Zoiets hangt nu ook aan Pechtold. In een geseculariseerde samenleving kies je D66 en uiteindelijk krijg je het CDA en de ChristenUnie er gratis bij. Leg het maar eens uit.

Valt mij natuurlijk ook de PvdA op. Nu het bijna niet meer kan, regeert de PvdA zich suf. De voorstellen, maatregelen, duidelijke standpunten en harde eisen vliegen je rond de oren. Misschien dat het hoort bij het uitblazen van de macht.

Dan is er nog de PVV. De tweede grootste partij. Feitelijk een ongekend gegeven, dat de kiezer kiest voor niet meedoen. Ik heb sterk de indruk dat Geert Wilders zich kapot verveelt en van narigheid niet meer weet wat te bedenken om aandacht te trekken. Als je naar Arnhem moet afreizen om te demonstreren tegen een door de gemeenteraad gekozen burgemeester zit je wel erg in politiek intellectuele nood.

Attendeer ik nog op het WRR-rapport De val van de middenklasse? over de middenklasse. Hoe je het rapport ook leest, er staat dat aan “het vooruitgangsoptimisme van de middengroepen een eind is gekomen”.

Een schokkend gegeven van falend politiek beleid over een reeks van jaren. Een grote groep Nederlanders vreest een onzekere toekomst, in plaats van te leven met hoop en perspectief.

Het wordt tijd dat er een Regeerakkoord komt dat dit probleem tot speerpunt maakt. Kortom, het wachten is op een goed verhaal van de nieuwe coalitie, waar je wat aan hebt; dat hoop biedt, dat de kloof verkleint en met alternatieve ideeën komt over meer dan wat op het Binnenhof speelt.

Dat de formatie zo lang duurt, is omdat ze daar aan tafel heel veel van plan zijn en het ook heel goed en duidelijk willen opschrijven. Dat hoop ik.

Kees Boonman (@KeesBoonman) is de vaste politiek commentator van EenVandaag en presentator van het politieke programma Kamerbreed op NPO Radio 1.

Ster advertentie
Ster advertentie