Verweesde wetten en het Wildersproces

Als de parlementaire pers stilletjes naar de regeling van werkzaamheden kijkt –het bepalen van de agenda- dan weet je dat er weinig te melden is. En dat is wat er deze dinsdag gebeurt. Alle spannende onderwerpen worden controversieel verklaard. Lilian Marijnissen van de SP dient nog vergeefs een motie in om direct 300 miljoen in de zorg te investeren, maar daar blijft het bij. Dit is de verstikkende stilte van de formatieperiode.

Weeshuis van wetsvoorstellen

Het merendeel van dat stilgelegde werk wordt later weer opgepakt. Als er weer een regering zit. Een ander deel komt niet meer tot leven. Inmiddels liggen er alleen al 104 initiatiefwetten in comateuze toestand. Sommigen zijn in sluimer modus en enkele zijn zombievoorstellen die niet willen sterven, maar nooit meer op de agenda zullen komen.

Dat zit zo. Als een Kamerlid een vraag stelt, een motie indient of initiatiefwetsvoorstel aanlevert, dan is dat een persoonlijke kwestie. Het is vervolgens aan de indiener om dat dossier door te werken. Geen vuiltje aan de lucht. Lastig wordt het pas als de indiener tijdens het proces de Kamer verlaat, precies wat er nu gebeurt.

In de meeste gevallen wordt zo’n voorstel dan door een partijgenoot of mede-indiener overgenomen. Maar dat gebeurt niet altijd. Soms door desinteresse van de adoptie-vader of moeder van het voorstel. Soms omdat niemand het dossier overneemt. Bijvoorbeeld omdat de hele partij van de indiener verdwijnt en niemand het dossier over kán nemen. En dat heeft soms grote gevolgen. Denk maar aan het Wildersproces.

Het Wildersproces

In 2012 wil Johan Driesen, toen PVV-Kamerlid, een vrijheid van meningsuiting verruimen. Het komt erop neer dat de artikelen 137c en 137d van het Wetboek van Strafrecht worden aangepast cq geschrapt. Daarmee zou groepsbelediging niet langer strafbaar zijn. Na verkiezingen verdwijnt Driesen uit de Kamer en neemt Martin Bosma het stokje van hem over. Bosma is te lui en laat het dossier versloffen. Twee jaar later wordt PVV-voorman Wilders op basis van juist die twee artikelen vervolgd. Artikelen die geschrapt hadden kunnen zijn.

Rond dat Wildersproces dient Joram van Klaveren eenzelfde soort voorstel in. Weer met het idee die gewraakte wetsartikelen 137c en d uit het wetboek van strafrecht te krijgen. De Kamer steunt het voorstel amper, maar schiet het niet af. Tot een vervolg en een daadwerkelijke stemming over het voorstel gaat het echter niet komen. VNL is uit de Kamer verdwenen en niemand mag het daarom overnemen.

Buitenspeelruimte

Daarmee komt het voorstel Van Klaveren in dat weeshuis van wetten te liggen. Tussen de voorstellen die teruggaan tot ten minste 1998. Denk aan de wet “van de leden Rosenmöller, Van Nieuwenhoven en Bakker houdende wijziging van de Arbeidstijdenwet in verband met de wenselijkheid deeltijdarbeid en differentiatie van arbeidsduurpatronen te bevorderen” of een initiatief van Agnes Kant om de buitenspeelruimte te garanderen of het plan van Hugo van der Steenhoven om reclamevliegtuigjes te verbieden. Ze hebben een gemene deler, we zien ze nooit meer terug.

David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV.