Stel je voor, dat het biertje dezelfde status krijgt als de sigaret

Het is 2027, en de overheid is een grote campagne gestart met als slogan ‘Dat is toch niet normaal!’ In de reclamespotjes figureren schijnbaar willekeurig gekozen kinderen die bezoekjes brengen aan lokale supermarkten. Het valt hen op, aldus de enige volwassene in het filmpje, dat je overal zo gemakkelijk aan alcohol kunt komen. ‘Het staat gewoon in de schappen naast de frisdranken,’ aldus een geschrokken meisje.

De overheidscampagne volgt op eerdere wetgeving die bier- en wijnproducenten dwingt om hun alcoholische producten in vieze donkergele flesjes te verkopen. Op negentig procent van de wijn- en bierflessen zijn – verplicht – afbeeldingen opgenomen van autowrakken die rond bomen gevouwen zijn, afgewisseld met plaatjes van ronddwalende Korsakov-patiënten. Weer andere foto’s tonen nare plaatjes van lever- en nieraandoeningen. Voor de rest is op de flesjes alleen nog ruimte voor de merknaam van het bier of de wijn, maar in neutrale letters afgedrukt.

Verbod

Reclame voor bier, wijn en andere alcoholische producten was al eerder onder maatschappelijke druk verboden. De accijnzen zijn tot astronomische hoogte gestegen. In de horeca geldt een algemeen alcoholverbod, dat door nog slechts enkele kroegen bij de rechter wordt aangevochten. Alcoholliefhebbers kunnen eigenlijk alleen nog terecht bij speciale booz shops waar geregistreerde kaarthouders onder strikte voorwaarden hun illegaal gestookte, maar legaal verkochte drank kunnen kopen. Het kaartsysteem moet voorkomen dat buitenlandse alcoholisten hun heil zoeken in Nederlandse boozers.

Gelukkig stoppen de rubbertegeldictatuurtofuknagers niet bij het uitbannen van alcohol uit onze samenleving. In de volgende fase van operatie ‘Vermoord elk risico’ is suiker het doelwit. En in 2027 zal suiker alleen nog toegevoegd mogen worden in producten met speciaal hiervoor gemerkte verpakkingen met plaatjes van dikke kinderen zonder tanden die hun toekomstige impotentie proberen af te wenden door het vrijwillig consumeren van grote hoeveelheden tofu en worteltjes.

Wie suiker in zijn koffie, thee, frisdrank of eten wil mengen, dient zeer goed in te schatten of de sociale context voldoende bescherming biedt voor het gebruik van deze suiker. Actiegroepen denken erover na om een petitie op te stellen waarin zij de overheid oproepen om suikerklontjes alleen nog in speciale sweet shops te verkopen waar slechts kaartgeregistreerde suikerverslaafden hun perverse gang kunnen gaan.

Matigheid

Tot zover mijn nachtmerrie. Ja, misschien overdrijf ik wel. Misschien wordt het niet zo erg. Want misschien komen we bijtijds bij zinnen. Wanneer leren we nu eens dat het verbieden van genot nooit helpt om het najagen van dit genot te voorkomen? We moeten inzetten op matigheid. Alles waar 'te' voorstaat, is fout, zei mijn moeder al. Roken? Met mate. Drinken? Met mate. Lekker suiker eten? Met mate. Aan matigheid is nooit iemand overleden. Aan droogleggingen wel. Lang leve de matigheid, die voorkomt dat we ons dood-roken, -zuipen en -vreten, maar die ook voorkomt dat we elkaar elk zinnelijk geluk ontzeggen.

Frank G. Bosman is cultuurtheoloog en commentator bij Dit is de Dag