Raining on your parade

On the spot moesten we reageren: wat vonden we ervan? Tweede Kamerlid Jan Vos van de PvdA -ook aan tafel- maakte zich eraf met twee grappen: Samsom was toch al een halve GroenLinkser met zijn Greenpeace achtergrond. En zelf had hij al een uitstekende fusie achter de rug met een oud-GroenLinks-Kamerlid; samen hebben ze een prachtig kind voortgebracht. Mijn politieke instinct zei me hetzelfde: niet te serieus reageren, het is campagne-trucage.

Maar wie tructe wie? De PvdA presenteerde die dag het verkiezingsprogramma. Samsom zat ´s avonds in Nieuwsuur en kreeg door de uitgestoken hand van Klaver geen tijd om alle heerlijkheden daarin uit te leggen. Lijkt me vervelend voor zijn campagne. Het gaat niet over het 'wat', maar over het 'met-wie'. 1-0 voor Klaver zou je zeggen. Al had hij het ook niet makkelijk met de respons van Samsom. Die suggereerde dat hij het allang over samenwerking eens was met Klavers voorganger, Bram van Ojik. Pas toen Klaver het roer overnam zouden de verhoudingen bekoeld zijn geraakt. De uitgestoken hand van Klaver werd zo expliciet besmeurd als een goedkope campagnestunt.

Wat ik mij daarbij altijd afvraag is: wat vindt het grote publiek van dit ploegenspel? Zeker nu. Parijs is nog ver en toch wordt al volop gelinkebald. Rijden we met vier ploegen naar de finish? Wie moet het kopwerk doen? En blijft een renner zo lang mogelijk achter de brede rug van al die anderen zitten om op het laatste moment gewoon weg te sprinten en iedereen geparkeerd te laten staan? Ik als liefhebber van het politieke spel -en wielerfanaat- vind dat interessant. De echte vraag blijft: wat vindt de 'gewone kiezer' van dit politiek-wieltje-plakken?

Een ander gevaar is de toekomstige formatie. Door nu zo op die positiebepaling te gaan zitten, dreigt coalitievorming al een onmogelijke puzzel te worden. Er is nog geen stem uitgebracht en toch... De SP en de VVD samen is inmiddels zo waarschijnlijk als een fusie van Ajax en Feyenoord. GroenLinks, PvdA, SP en D66 moeten denken aan een kabinet zonder de liberalen. Het CDA voegde zich bij de partijen die een kabinet met de PVV uitsluiten. Door al dit vroege gemanoeuvreer sorteren we voor op Spaanse toestanden na de verkiezingen. In dat land duurde het twee jaar en twee stembusgangen voor er iets aan beweging kwam in de onderlinge verhoudingen.

Mijn vraag is: wat heeft de kiezer aan dit hele positiespel? Is het je de U-bochten en ingewikkelde formatie na de verkiezingen waard om nu even het mediamomentje van je collega te verstoren? En vooral: kan dit voortaan gewoon even via WhatsApp? Dan kun je de kiezers weer te lijf met je plannen voor het land.

Politiek analist Jurjen van den Bergh is elke maandag te horen in de rubriek Kamervragen in De Nieuws BV, vanaf ongeveer 13.10 uur. Op deze plek schrijft hij een wisselcolumn met Sywert van Lienden.