Deze lugubere musea bezorgen je gegarandeerd kippenvel

1. Griezelen bij de dorpsdokter

Wie ooit bij Museum De Dorpsdokter in Hilvarenbeek binnen is geweest, wordt waarschijnlijk nog regelmatig badend in het angstzweet wakker. Het museum is ingericht als een praktijk van een dorpsdokter van vroeger. Amputatiezagen, aderlaatvlijmen, kiezentangen en een bloedzuiger op sterk water; nadat je de instrumenten van toen hebt kunnen aanschouwen ben je maar wat blij dat je in de 21ste eeuw leeft. Hoezo; vroeger was alles beter?

2. Eenogige baby's op sterk water in Museum Vrolik

De naam van dit museum doet vermoeden dat het een vrolijke boel is daarbinnen. Maar niets is minder waar. Het museum dankt zijn naam aan de 19de eeuwse professor Gerardus Vrolik. De man was gespecialiseerd in aangeboren afwijkingen en verzamelde een indrukwekkende collectie van vrij lugubere items. Baby’s met één oog, misvormde foetussen, organen en hersenen met opgespoten bloedvaten: allemaal gebroederlijk naast elkaar in potten met sterk water. Interessant en leerzaam, maar alleen geschikt voor mensen met stalen zenuwen en een ijzeren maag. De collectie is eigendom van het AMC en gehuisvest in de Universiteit van Amsterdam.

Eenogige baby's dus. Op sterk water (Museum Vrolik)

3. Enge folterinstrumenten in het Torture Museum

Van middeleeuwse dokterspraktijken en foetussen op sterk water door naar het volgende morbide museum: het Torture Museum in Amsterdam. Tot een paar eeuwen geleden waren martelingen nog de gewoonste zaak van de wereld. Overheden hadden de meest gruwelijke instrumenten tot hun beschikking om veroordeelden te straffen en verdachten tot bekentenissen te dwingen. De haartjes op je lijf gaan spontaan rechtop staan bij de aanblik van de veertig martelwerktuigen die het museum rijk is. Met benamingen als de schedelkraker, de pijnbank en de wurgbank kunnen we ons wel een voorstelling maken van wat er zich destijds afspeelde.

4. Doodgewone zaken in Uitvaartmuseum Tot Zover

We zijn er bijna allemaal bang voor, maar niets is zo onlosmakelijk verbonden met het leven als de dood. Uitvaartmuseum Tot Zover maakt met zijn bijzondere collectie alle facetten van de dood bespreekbaar. Bezoekers kunnen zich hier vergapen aan dodenmaskers, post mortem foto's en zelfs boeketten gemaakt van haar. Geen onderwerp wordt geschuwd, en terecht. Want hoe eng we het ook vinden; de dood is eigenlijk doodnormaal.

Kunstenaar PJ Roggeband ontwierp De Sneu, anagram van neus: een kubus die nabestaanden op hun neus kunnen zetten als teken van rouw (onderdeel van de collectie van museum Tot Zover)

5. Een museum vol penissen in Reykjavik

Voor het volgende absurde museum gaan we de grens over, naar IJsland. In Reykjavik bevindt zich het IJslands Fallologisch Museum; oftwel: het piemelmuseum. Hier kun je meer dan tweehonderd penissen en penisdelen van 95 diersoorten bewonderen, waarvan één van een mens afkomstig is. De grootste is die van een blauwe vinvis en is maar liefst 170 cm lang. Ook zie je er wandelstokken en golfclubs die gemaakt zijn van - jawel - penissen. Het museum trekt jaarlijks 11.000 bezoekers, het merendeel daarvan is vrouw.

Hè ja, penissen op sterk water (The Icelandic Phallological Museum)

6. 16.000 haarlokjes in Turkije

Wie gek is op haar, moet eens The Hair Museum of Avanos in Turkije bezoeken. Daar kun je in een kelder afdalen waarvan alle wanden – inclusief het plafond – zijn behangen met menselijk haar. Een soort knuffelmuur 2.0. Het verhaal gaat dat de Turkse pottenbakker Galip dertig jaar geleden zo verdrietig was toen zijn vrienden verhuisden, dat de vrouwen hem een stukje van hun haar nalieten. Die vreemde verzameling liep nogal uit de hand en bevat nu meer dan 16.000 verschillende haarlokken. Van allemaal verschillende mensen.

Het haarmuseum doet sterk denken aan een grot (The Hair Museum of Avanos)

Merkwaardige musea vind je overal

En zo bestaan er wereldwijd nog veel meer merkwaardige musea. Van het Vibratormuseum en het Mutsmuseum tot bijzonder uitgebreide collecties van tandpasta's en vingerhoedjes. Wie dus eens iets anders wil bekijken dan schilderijen en kunstobjecten, heeft de keuze te over.

Ook in Nooit Meer Slapen kwam een bijzondere tentoonstelling aan bod: Finders Keepers, een ‘parade' van vijfduizend alledaagse voorwerpen uit collecties van kunstenaars en verzamelaars wereldwijd. Emmie Kollau spreekt Kirsten Algera en Ernst van der Hoeven over wat er interessant kan zijn aan een collectie plastic koffiedekseltjes of trapleuningen.