Woordvoerder van UNICEF Wouter Booij: 'De rampen zijn misschien wat stiller, maar wij zijn er'

Stille rampen

De aandacht voor stille rampen is een eerste belangrijke stap, vertelt Wouter Booij. "Nu noemen we het stille rampen, maar de volgende stap is dat we het vergeten rampen noemen. Dan komt er nog minder geld vrij om kinderen te kunnen helpen en is er nog minder aandacht voor die kinderen. Het gevolg daarvan is dat het de strijdende partijen meer ruimte geeft om hun gang te gaan. En het hierdoor voor hen makkelijker is om bijvoorbeeld kinderrechten te schenden."

Toch lijkt de aandacht voor dit soort rampen na verloop van tijd ook af te nemen. Booij noemt Gaza als voorbeeld van een humanitaire crisis die momenteel minder aandacht krijgt dan in het begin. Hierover zegt hij: "Ironisch genoeg neemt de aandacht de laatste maanden af, terwijl de crisis -met name de kindercrisis- op alle vlakken groter wordt." Dat de aandacht voor een ramp of crisis minder wordt, vindt de woordvoerder van UNICEF niet vreemd, omdat een mens volgens hem niet voor alles 100% aandacht kan hebben. "Aandacht voor dit soort zaken heeft te maken met hoe dichtbij het is, hoe heftig het op mensen overkomt en hoeveel informatie je hebt. Aan UNICEF de taak om voor zoveel mogelijk aandacht te zorgen. De rampen zijn misschien wat stiller, maar wij zijn er. Wij gaan niet weg."

Over Jemen en vluchtelingen

Wouter Booij vertelt dat vluchtelingen een ontzettend kwetsbare groep is, zeker wanneer zij moeten vluchten naar een land waar een burgeroorlog woedt, zoals in Jemen het geval is. De woordvoerder van UNICEF zegt hierover: "Ze hebben huis en haard achtergelaten en vluchten naar een land dat op zichzelf al heel kwetsbaar is. Dan word je de meest kwetsbare groep in het kwetsbaarste land. Je ziet bij dat soort vluchtelingen dat ze vaak niets anders kunnen dan overleven." Vluchtelingen die naar Jemen zijn gekomen wonen vaak in geïmproviseerde kampen en zijn niet welkom op de arbeidsmarkt, omdat de Jemenieten zelf ook aan het overleven zijn. Zo'n 80% van de inwoners in het land in het Midden-Oosten leeft in extreme armoede. Hulporganisaties zijn dan ook van levensbelang, voor alle groepen, want, zo zegt Booij: "Als je dan geen hulp kan krijgen van de internationale gemeenschap ben je de facto aan de goden overgeleverd."

Kinderen zijn bij voorbaat al een kwetsbare groep, maar bungelen in een land als Jemen helemaal onderaan de kwetsbaarheidsladder. Vooral gevluchte kinderen hebben het extra zwaar, hun ontwikkeling is non-existent laat Wouter Booij weten. En dat terwijl onderwijs en mentale en fysieke ontwikkeling juist zo belangrijk is voor kinderen, omdat het hen weerbaarder maakt.

Wouter vertelt met trots over wat UNICEF in alle jaren dat zij actief zijn in Jemen heeft opgebouwd: "We hebben een groot netwerk opgebouwd en kunnen daardoor inzetten op het creëren van kindvriendelijke plekken en onderwijs, of vormen daarvan." De lokale bevolking ziet wat voor effect dit heeft op hun kinderen, wat weer positieve effecten heeft. "Iedereen wil uiteindelijk geluk voor ieder kind."

Naast het versterken van kinderen onderhoudt UNICEF ook goed contact met de Jemenitische autoriteiten. Booij vertelt: "Een groot deel van ons werk is adviseren hoe systemen voor kinderen beter ingericht kunnen worden. Dat is in Jemen op relatief basaal niveau, maar is wel heel belangrijk. Want als je de overheid of autoriteiten mee kan nemen om kinderen te helpen, ben je veel effectiever bezig dan wanneer je alleen als noodhulporganisatie werkzaam bent." Door dit soort contacten kan UNICEF ervoor zorgen dat kinderen in Jemen naar school kunnen en zorgen zij ervoor dat excessen, zoals kindhuwelijken, uitbuiting en misbruik voorkomen kunnen worden.