Roodkapje leeft niet altijd lang en gelukkig

In niet-westerse versies is de wolf bijvoorbeeld een tijger, maar ook westerse versies verschillen vaak onderling. Waarom is Roodkapje populairder dan de Gelaarsde Kat en hoe kan het dat door de tijd heen hetzelfde sprookje zó kan verschillen? Folgert Karsdorp promoveerde hierop aan de Radboud Universiteit Nijmegen.

"Vrouwelijke hoofdpersonages, magische dieren en onwaarschijnlijke figuren die toch herkenbaar zijn, worden vaak gebruikt om een goed sprookje neer te zetten," vertelt Karsdorp in De Ochtend.

"Neem bijvoorbeeld een spook. We kunnen ons allemaal indenken dat dat een overleden persoon is, maar hij vliegt ook door muren, wat hem dan weer mysterieus maakt."

En inderdaad, in populaire sprookjes als Assepoester, Sneeuwwitje en Doornroosje spelen vrouwen de hoofdrol. "Sprookjes waarin familierelaties centraal staan, doen het ook goed."

Bekijk hier het gesprek met Folgert Karsdorp:

Soms berust de populariteit van een sprookje ook op iets anders. "Zo hebben Roald Dahl en Annie M.G. Schmidt een versie van Roodkapje geschreven, dat helpt wel." Karsdorp analyseerde meer dan 2000 versies van verschillende sprookjes, waaronder de collectie van de Gebroeders Grimm.

Roodkapje verscheurd

Eén gegeven staat als een paal boven water: een sprookje loopt altijd goed af. Toch? Nee, zegt Karsdorp. "Niet iedereen leeft nog lang en gelukkig. In de versie van Roodkapje van de Franse schrijver Perrault wordt Roodkapje verscheurd en opgegeten door de wolf. En daar eindigt het verhaal. De boodschap is dat kinderen maar moeten luisteren."